ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ ΤΟΥ ΣΕΠΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2016

«…Εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών…» (Φιλιπ. β’, 7).

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Ο Κύριος και Θεός μας «…Εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών…» (Φιλιπ. β’, 7).  Την μεγάλη αυτή αλήθεια διακηρύσσει ο Απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους Φιλιππησίους. Είναι καταπληκτικός ο λόγος του αυτός. Ο Χριστός, λέει, δεν θεώρησε την ισότητά του με τον Θεό Πατέρα αποτέλεσμα αρπαγής, αλλά τα απαρνήθηκε όλα και πήρε μορφή δούλου∙ έγινε άνθρωπος, και όντας πραγματικός άνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικά, υπακούοντας μέχρι θανάτου και μάλιστα θανάτου σταυρικού.

Η εορτή των Χριστουγέννων, την οποία εορτάζουμε και ζούμε, είναι εορτή εκπληκτικής συγκαταβάσεως και ταπεινώσεως του Θεού μας Ιησού Χριστού.

Η κένωσις του Λόγου είναι συγκατάβασις! «Συγκαταβαίνει τοις εαυτού δούλοις, συγκατάβασιν άφραστόν τε και ακατάληπτον» λέει ο ιερός Δαμασκηνός. Ο Θεός, ο άναρχος και αιώνιος, ο Παντοδύναμος και Παντοκράτωρ για να δωρήση στον πεσμένο άνθρωπο την ανύψωσι και την μέχρι Θεού άνοδο, συγκατέβη, ταπεινώθηκε. Άφησε την δόξα του ουρανού και χωρίς να παύση να είναι Θεός, περιεβλήθηκε την πτωχεία και την αδοξία της γης.

Όντως είναι μυστήριο η συγκατάβασις, η ταπείνωσις του Θεού μας Ιησού Χριστού. «Ο πλήρης κενούται, κενούται γαρ της εαυτού δόξης επί μικρόν, ίνα εγώ της εκείνου μεταλάβω πληρώσεως» σημειώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Η άκρα ταπείνωσις του Κυρίου δεν φαίνεται μόνο στον σταυρικό θάνατό του, αλλά και στη γέννησί του στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. «Τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου; Τι δε ταπεινότερον σπαργάνοις;» (Υπακοή Χριστουγέννων). «Ο προαιώνιος και απερίγραπτος και παντοκράτωρ Λόγος ως ανέστιος, άστεγος, άοικος εν σπηλαίω νυν κατά σάρκα τίκτεται και ως βρέφος επί φάτνης προτίθεται και οφθαλμοίς οράται και χερσί ψηλαφάται» υπογραμμίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Και ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος διδάσκει ότι η στολή που ενδύθηκε ο Χριστός, όταν έγινε άνθρωπος, ήταν η στολή της ταπεινοφροσύνης.

Η κένωσί Του, η ταπεινωσί Του δεν συνίσταται στο ότι γεννήθηκε πτωχός, ότι έζησε σε μία φτωχή οικογένεια, ότι έζησε αμέσως μετά την γέννησί του, ως ανθρώπου, την προσφυγιά, τον διωγμό, την ταλαιπωρία, αλλά κυρίως στο ότι προσέλαβε την ανθρωπίνη φύσι και μάλιστα την θνητή, την παθητή. Ντύνεται την ανθρώπινη σάρκα, την οποία τόσο εμόλυνε ο άνθρωπος και την ενώνει με την Θεότητά Του, για να ανεβάση τον άνθρωπο μέχρι την Θεότητα. «Ο Θεός άνθρωπος γίνεται ίνα Θεόν τον άνθρωπον απεργάσηται» αναφωνεί ο άγιος Αθανάσιος. Ο Υιός του Θεού γίνεται υιός ανθρώπου για να γίνη υπηρέτης των αμαρτωλών, των πολεμίων του, των υβριστών του, των εχθρών του, ώστε εκείνοι, εφ’ όσον το θελήσουν, να μπορούν να γίνουν άγιοι, νικηταί, κληρονόμοι ζωής αιωνίου, κατά χάριν Θεοί.

Με την κένωσί του, την συγκατάβασί του, την ταπείνωσί του, ο Κύριος, νίκησε, συνέτριψε τον διάβολο, ο οποίος με την υπερηφάνειά του νόμιζε πως θα βασιλεύση στον κόσμο.

Προ της ελεύσεως του Χριστού μας ως ανθρώπου στη γη, οι άνθρωποι είχαν άγνοια της μεγάλης αρετής της ταπεινώσεως. Εγνώριζαν τα αντίθετα, τα μικροπρεπή. Εγνώριζαν επάρσεις, κομπασμούς, επιδείξεις, υποκρισίες, υπερηφάνειες, αλαζονείες. Χωρίς ταπείνωσι, δεν εγνώριζαν την αγάπη τη θυσιαστική και τη διακονία. Είχαν πείρα, σκληρή και πικρή, αυτοκρατόρων, σατραπών και τυράννων, οι οποίοι μιμούμενοι τον εωσφόρο ύψωναν και θεοποιούσαν τον εαυτό τους και καταδυνάστευαν τους λαούς.

Ζητούσαν οι άνθρωποι προ Χριστού να γνωρίσουν τη δροσιά της συγκαταβάσεως, την ευωδία της αληθινής ταπεινώσεως, την θαλπωρή της αγάπης. Καμιά φιλοσοφία όμως, κανείς σοφός της αρχαιότητος, δεν δίδαξε την αληθινή συγκατάβασι, την ταπείνωσι, την θυσιαστική αγάπη. Με την ενανθρώπιση του Χριστού μας, με την κένωσί Του, με την συγκατάβασί Του και την ταπείνωσί Του, βιώθηκε και διδάχθηκε στον άνθρωπο η σώζουσα ταπείνωσι. Αυτή η ταπείνωσι επιτρέπει στους πιστούς ορθοδόξους χριστιανούς να δουν τον Χριστό, να τον προσκυνήσουν ως τον Υιό και Λόγο του Πατρός.

Όπως η απροσμέτρητη ταπείνωσι, που χαρακτήριζε την Παναγία μας την αξίωσε να γίνη η «Χώρα του Αχωρήτου», όπως ο ταπεινός Ιωσήφ, οι ταπεινοί ποιμένες και οι ταπεινοί, παρά τη σοφία τους, μάγοι, αξιώθηκαν να δουν και να προσκυνήσουν τον Σαρκωθέντα Θεό, έτσι και οι ταπεινοί χριστιανοί απομακρύνοντας τον εγωισμό τους, μπορούν να γνωρίσουν, να κατανοήσουν, το μυστήριό της Ενανθρωπήσεως. Μπορούν πλέον να πλησιάσουν τον Σωτήρα και Λυτρωτή Κύριο, να νικήσουν το διάβολο και τις παγίδες του, να πληρωθούν με χάρι Θεού, να ζήσουν συνειδητά τα μυστήρια της ορθοδόξου Εκκλησίας μας, να ενωθούν με τον Σαρκωθέντα, να φθάσουν στη σωτηρία, την κατά χάριν θέωσι.

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Στην εποχή μας, η κυρία αιτία που βασανίζει τη ζωή μας, τις επικοινωνίες μας, τις καλές ανθρώπινες σχέσεις μας, η αιτία που ταράσσει την ειρήνη μας, που καταστρέφει την ενότητά μας, την πνευματική ζωή μας, είναι το δαιμονικό πάθος του εγωισμού, της υπερηφανείας.

Είναι όντως φοβερό. Ο άναρχος Θεός εκένωσε εαυτόν, συγκατέβη, ταπεινώθηκε τόσο πολύ και εμείς, κληρικοί και λαϊκοί, χάνουμε τα πάντα και μάλιστα τη σωτηρία μας, γιατί δεν θέλουμε να απομακρύνουμε τον εγωισμό μας από την καρδιά μας και τη ζωή μας. Ακόμη δε φοβερώτερο είναι ότι νομίζουμε πως δεν έχουμε εγωισμό.

Εμπρός στην αγία Φάτνη του ταπεινού Χριστού μας, σήμερα Χριστούγεννα, ας θελήσουμε να συναισθανθούμε την πνευματική πτωχεία μας, την αδυναμία μας, την αμαρτωλότητά μας και να ταπεινωθούμε ειλικρινά. Με την ταπείνωσι θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε τον Τριαδικό Θεό, να θερμάνουμε την αδύναμη πίστι και υπακοή μας, στο θέλημα του Θεού μας.

Η απιστία και ολιγοπιστία γεννιέται στις υπερήφανες ψυχές. Ο σύγχρονος άνθρωπος, γεμάτος υπερηφάνεια, αυτάρκεια, εμπιστοσύνη στα επιτεύγματά του και στη λογική του, δεν πιστεύει, δεν προσκυνεί τον Ενανθρωπήσαντα Θεό.

Με την ταπείνωσι θα προλάβουμε τις ιδιότροπες, τις παράξενες απαιτήσεις, τις επαναστάσεις, τις διενέξεις, τις φιλονικίες, τις διαιρέσεις, τους θυμούς, τις εχθρότητες μέσα στην οικογένεια. Με την ταπείνωσι, θα περισώσουμε την οικογένεια από την διάλυσι, που ως καταιγίδα ενέσκυψε στην ευλογημένη ελληνική οικογένειά μας.

Ο διάβολος, αγαπητοί, ιδιαιτέρως χρησιμοποιεί σήμερα τον εγωισμό μας, την έπαρσι, την κενοδοξία για να σκορπίση την φιλονικία και την διαίρεσι ανάμεσα σε κληρικούς και λαϊκούς, να απομακρύνει την αγάπη, την ενότητα, να κατακερματίση το Σώμα του Χριστού, την αγία Εκκλησία, κάθε ενωτική δημιουργική προσπάθεια των Χριστιανών, προσπαθεί να φυτέψη την εχθρότητα, να ματαιώση την σωτηρία μας.

Με τον εγωισμό στην καρδιά μας και τη ζωή μας είναι ποτέ δυνατόν να μετανοήσουμε, να σκύψουμε στο πετραχήλι του πνευματικού μας, να εξομολογηθούμε ειλικρινά; Μόνο οι ταπεινοί «τη καρδία» μπορούν να ζήσουν την μετάνοια, να ανανήψουν, να μεταμορφωθούν.

Ο Χριστός μας, αγαπητοί, επτώχευσε για να μας πλουτίση. Κατέβηκε στη γη για να μας υψώση στον ουρανό. Ταπεινώθηκε για να μας δοξάση.

Σήμερα, Χριστούγεννα, ας τον μιμηθούμε για να ανέβουμε κι εμείς στις αρετές, στον αγιασμό, στην κατά χάριν Θέωσι, να κάνουμε αιώνια Χριστούγεννα. Ας ευχηθούμε, με την αληθινή ταπείνωσι, να έχουμε πάντοτε Χριστούγεννα μέσα μας.

Με την αγάπη του ταπεινού Χριστού μας,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2017

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Η χαρά μας σήμερα για το νέο έτος που ανέτειλε είναι φανερή και δικαιολογημένη. Κανείς δεν μπορεί να την αρνηθή. Κάθε νέο έτος δημιουργεί ευχάριστη διάθεσι και ικανοποίησι, την οποία με ποικίλους τρόπους εκδηλώνει ο άνθρωπος. Κι εμείς το νέο έτος 2018, που με την αγάπη και την ανοχή του Τριαδικού Θεού αρχίσαμε να ζούμε, με πολλή χαρά το υποδεχθήκαμε. Όλοι μας, τα παιδιά, οι νέοι, οι νέες, αλλά και οι προχωρημένοι στην ηλικία.

Θέλουμε όμως, το ποθούμε, το νέο έτος 2018 να είναι αληθινά «νέο έτος»∙ να είναι καινούργιο για την ζωή μας. Να είναι υγιές, ειρηνικό, χαρούμενο, κατά πάντα ευτυχισμένο. Πως όμως θα γίνη αυτό το έτος, πραγματικά «νέο έτος»;

Ως χρόνος, αγαπητοί, και αυτό το νέο έτος, όπως και κάθε νέο έτος, είναι πανομοιότυπο με τα παλαιότερα. Ίδιοι μήνες, ίδιες ημέρες, μεγάλες το καλοκαίρι, μικρές το χειμώνα, ίδιες εποχές διαδέχονται η μια την άλλη, ζεστοί οι θερινοί μήνες, παγεροί οι χειμερινοί.

Ο θεόπνευστος αγιογραφικός λόγος μας βεβαιώνει ότι «τίποτε το καινούργιο δεν υπάρχει κάτω από τον ήλιο στον κόσμο. Η μια ανθρώπινη γενιά φεύγει και άλλη έρχεται. Η γη όμως μένει πάντοτε. Ο ήλιος ανατέλλει, δύει και πάλιν τρέχει προς την ανατολή. Όλοι οι ποταμοί χύνονται στη θάλασσα και η θάλασσα δεν χορταίνει» (Εκκλ. α’, 4, 5, 7, 9).

Το νέο έτος είναι πραγματικά νέο, είναι καινούργιο, όταν οι άνθρωποι που το υποδέχονται, αγωνίζονται να γίνουν και να είναι νέοι, αναγεννημένοι∙ να ανανεώνονται πνευματικά∙ να ζουν την καινή, την νέα ζωή του Αγίου Πνεύματος. Οι Χριστιανοί, αν θέλουν να ζήσουν αληθινά ένα νέο έτος, οφείλουν να φροντίζουν κάθε μέρα να απομακρύνουν τα παλαιά πάθη και αμαρτήματά τους, οφείλουν να στολίζουν τον εαυτό τους με πράξεις αρετής και αγιασμού.

Ωραιότατα παρουσιάζει αυτή την αλήθεια ο Απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους Εφεσίους: «Να αποβάλλετε τον παλαιό άνθρωπο της προηγούμενης ζωής σας που φθείρεται από τις ηδονές και προκαλεί την απατηλή αμαρτία και να ανανεώνεσθε στο φρόνημα του νου σας, να ενδυθήτε τον νέο άνθρωπο που δημιουργήθηκε από τον Θεό για αρετή και την ευσέβεια προς την αλήθεια» (Εφεσ. δ’, 22-24).

Έτσι και το νέο αυτό έτος θα είναι νέο, αγαπητοί, όταν εμείς, κληρικοί και λαϊκοί, γίνουμε νέοι, όχι κατά την ηλικία, αλλά κατά την ψυχή, κατά τα φρονήματα, τις πεποιθήσεις, τις επιθυμίες, τα λόγια και τα έργα μας.

Ελάτε εφέτος να κόψουμε τους δεσμούς, που μας κρατούν σφικτά δεμένους με τα παντοειδή πάθη και με τον παλαιό εαυτό μας. Να αφήσουμε την υλόφρονα, την φιλήδονο, την αντιπνευματική ζωή μας, να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να ελκυσθή από τα υψηλά, τα ουράνια, τα θεία. Να μισήσουμε την χωρίς Χριστό ζωή  του κόσμου, που δημιουργεί «γέροντες» από την εφηβική ηλικία και να μεταθέσουμε νου και καρδιά στην αγάπη του Ενανθρωπήσαντος Σωτήρος και Λυτρωτού. Να «φρονούμε τα άνω, μη τα επί γης» (Κολ. γ’, 2).

«Ιδού καινά ποιώ τα πάντα». Ιδού, όλα τα κάνω καινούργια, λέει ο Κύριος στο ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως (Αποκ. κα’, 5).

Ανάγκη, λοιπόν, σωτήρια αυτό το έτος που αρχίζουμε να ζούμε, να οργανώσουμε, να κάνουμε συνειδητή την πνευματική μας ζωή για να είναι αληθινά καινούργιο για τη ζωή μας και ευτυχισμένο. Να δυναμώσουμε μέσα μας την ζώσα και καθαρή πίστι μας στον Τριαδικό Θεό, την θεότητα του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Να γνωρίσουμε καλά και να ζούμε απαραχάρακτα την ορθόδοξο πίστι. Να την ομολογούμε με πατερική παρρησία. Χωρίς οκνηρία, επιφυλάξεις και εγωισμούς, να θελήσουμε εφέτος να ζούμε τακτική, συνειδητή, λατρευτική και μυστηριακή ζωή μέσα στην Εκκλησία μας.

«Μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω», γράφει ο Απόστολος Παύλος προς Ρωμαίους (Ρωμ. ιβ’, 2). Μην επηρεαζόμαστε από παλαιές, θολωμένες φωνές, μηνύματα, εκδηλώσεις, τις ενέργειες όλων εκείνων, οι οποίοι ευρισκόμενοι εν αφροσύνη δεν γνωρίζουν τον νεοποιό Κύριο και αγωνίζονται να απλώσουν παντού την καταστρεπτική λάσπη τους. Μη μας φοβίζη ο πόλεμος των εχθρών του Χριστού, οι οποίοι θέλουν να ξεριζώσουν από την καρδιά μας και μάλιστα από τις καρδιές των παιδιών μας - με τα άθεα γράμματα και τα τόσα άλλα διαστροφικά - την πίστι στη θεότητα του Χριστού μας.

Αυτό το έτος οφείλουμε να αφυπνισθούμε. Έχουμε πόλεμο κατά της ορθοδόξου αληθείας, της Θεότητος του Χριστού, αλλά και της μαρτυρικής πατρίδος μας, της Ελλάδος. Αν δεν αναγεννηθούμε, αν δεν γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι, άνθρωποι αρετών, πιστοί Χριστιανοί του Χριστού, δεν μπορούμε να αντισταθούμε στην αντιπνευματική λαίλαπα που θέλει τους ορθοδόξους Χριστιανούς και γνησίους Έλληνας υποδούλους στις σκοτεινές δυνάμεις της Νέας Εποχής και της Παγκοσμιοποιήσεως.

Μην φοβώμαστε τον πόλεμο, ούτε τους τάχα ισχυρούς. «Σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν» (Πραξ. κστ ,14).

Αυτά που θέλουν να κάνουν οι σύγχρονοι εχθροί της αληθείας, της πίστεως, της Εκκλησίας του Χριστού και τα οποία παρουσιάζουν σαν «σύγχρονα και νέα» είναι πολύ παλαιά. Τα ίδια, για παράδειγμα, έκαναν και ο Κάιν και οι οικοδόμοι του Πύργου της Βαβέλ. Τα ίδια έκαναν τα Σόδομα, τα Γόμορα και οι Βαβυλώνιοι. Τα ίδια έκαναν και οι αυτοθεοποιούμενοι αιμοσταγείς και σαρκολάτρες αυτοκράτορες της Ρώμης και τόσοι άλλοι. Που είναι σήμερα όλοι αυτοί; Ποιός τους θυμάται και τους τιμάει; Αυτά μιμούνται και θέλουν να μας παρουσιάσουν ως νέα οι σημερινοί νάνοι, πολεμώντας την αλήθεια του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού.

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Όπως ψάλλει η Εκκλησία μας στην ακολουθία του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου, ο Χριστός «νεοποιεί τους γηγενείς, χοϊκούς χρηματίσας» (ε’ ωδή του κανόνος). Αναγεννά, καθιστά νέους τους ανθρώπους, με το να γεννηθή ως άνθρωπος και να προσφέρη το σωτήριο έργο Του.

Γι αὐτό ακριβώς τον λόγο, το νέο έτος 2018 ας θελήσουμε να το κάνουμε αληθινά «νέο». Με την ειλικρινή, την συνειδητή, την αποφασιστική μετάνοιά μας, με την απόφασι να ζήσουμε με υπακοή και ακρίβεια το ιερό Ευαγγέλιο, με το να συμμετέχουμε με συνέπεια στην λειτουργική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, με το να αγαπούμε ειλικρινά τον Χριστό μας και τους συνανθρώπους μας.

Ετσι, το 2018 θα γίνη έτος υγείας, ειρήνης, χαράς, ευημερίας και ευτυχίας. Το εύχομαι ολόψυχα.

Με την αγάπη του Χριστού μας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2017

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Εορτάσαμε τα Χριστούγεννα∙ το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Σήμερα εορτάζουμε το δεύτερο μεγάλο μυστήριο. Το μυστήριο της Βαπτίσεώς Του. Εορτάζουμε την εορτή των Θεοφανείων.

Μας συγκινεί, μας διδάσκει, μας τονώνει, μας οικοδομεί, μας ανυψώνει, μας χαροποιεί η εορτή των Θεοφανείων. Γιατί αγαπητοί;

Α) Μέσα σε αυτή την εορτή αποκαλύπτεται η Τριαδική Θεότητα.

Μας λέει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «Όταν βαπτίσθηκε ο Ιησούς, ξαφνικά άνοιξαν γι’ Αυτόν οι ουρανοί και είδε το Πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει με εξωτερική μορφή που έμοιαζε με περιστέρι και να έρχεται επάνω Του. Και τότε ακούσθηκε μία φωνή από τους ουρανούς που έλεγε: “Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός στον οποίο ευαρεστήθηκα”» (Ματθ. γ’, 16-17).

Ποτέ δεν είχαν φανή τόσο καθαρά τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος και όσοι ήταν εκεί, κυρίως ο Τίμιος Πρόδρομος, εγνώρισαν το τριαδικόν της Θεότητος.

Με την εμφάνισι της Αγίας Τριάδος και την ομολογία του Τιμίου Προδρόμου γνωρίσαμε κι εμείς τον Τριαδικό Θεό, και σαν αυτόπτες μάρτυρες ομολογούμε: «Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον».

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς διδάσκει ότι ο Τριαδικός Θεός φανερώθηκε κατά την δημιουργία, αλλά και κατά την αναδημιουργία του ανθρώπου.

Όπως ο Τριαδικός Θεός απεφάσισε την δημιουργία του ανθρώπου και είπε: «ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και ομοίωσιν» (Γεν. α’, 26), έτσι και τώρα με την Βάπτισι του Χριστού άρχισε επισήμως το έργο Του για την αναδημιουργία και τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Β) Εκεί στον Ιορδάνη ποταμό, με τη Βάπτισί Του ο Κύριος φανερώνει μία ακόμα φορά την άκρα Ταπείνωσί Του και την άκρα Υπακοή Του.

Αν ο Αδάμ έπεσε δια της υπερηφανείας του και της παρακοής του, ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, ήλθε και ανόρθωσε το ανθρώπινο γένος με την ταπείνωσί Του και την απόλυτο υπακοή Του, γενόμενος «υπήκοος μέχρι θανάτου» σταυρικού στον Πατέρα.

Έτσι άφησε σ’ εμάς υπογραμμόν «ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν Αυτού» (Α’ Πέτρ. β’, 21).

Γ) Μας χάρισε ο Κύριος με την Βάπτισί Του την «δι’ ύδατος και πνεύματος» αναγέννησί μας (Ιωάν. γ’, 6), το δικό μας μυστήριο του βαπτίσματος.

Κατέβηκε γυμνός ο Κύριος μέσα στα νερά του Ιορδάνου, για να πάρη τον γυμνό από Χάρι Θεού άνθρωπο και να τον αναγεννήση, να τον αναστήση, να τον ελευθερώση από τους ακαθάρτους χιτώνες της αμαρτίας και των παθών και να τον ενδύση τη νέα στολή της καθαρότητος, τη στολή της αφθαρσίας.

Όλα έγιναν από τον Κύριο «δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν», όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως.

Εκεί, μέσα στα νερά του Ιορδάνου έφερε και τη χάρι Του, η οποία τον ακολούθησε και αγίασε τα ύδατα και τα στοιχεία όλης της φύσεως, την φύσι όλη. «Τας της φύσεως ημών γονάς ηλευθέρωσε».

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σημειώνει, ότι ο Κύριος βαπτίστηκε για να συντρίψη τας κεφαλάς των δρακόντων στο νερό, επειδή υπήρχε η αντίληψη ότι οι δαίμονες κατοικούσαν μέσα στο νερό. Για να πλύνη την αμαρτία, για να αγιάση τον Βαπτιστή, για να αποκαλύψη το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, αλλά και να γίνη τύπος και υπογραμμός του δικού μας βαπτίσματος, που είναι τέλειο βάπτισμα και γίνεται με ύδωρ και Πνεύμα Άγιον. 

Η Βάπτισι του Χριστού φέρει σήμερα στο νου μας το προσωπικό μας βάπτισμα, το οποίο συνέστησε ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής. Εμείς οι χοϊκοί και αδύναμοι, με το βάπτισμά μας απαλλασσόμαστε από το βάρος και την ενοχή των αμαρτιών μας, παύουμε να είμαστε δέσμιοι του κακού, αποπλύνουμε τον ρύπον της ψυχής μας, πολιτογραφούμαστε στον ουρανό, εντασσόμαστε ως μέλη στους κόλπους της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, αποκτούμε την υιοθεσία από τον Θεό, φορούμε τον πανάγιο χιτώνα, ντυνόμαστε τον Χριστό, αφού κατά τον Απόστολο Παύλο: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. γ’, 27).

Πέρα από αυτά, ο Κύριος με τη Βάπτισί Του, στον Ιορδάνη ποταμό, αγίασε και τα νερά. Γι’ αυτό την σημερινή ημέρα των Θεοφανείων τελούμε την ακολουθία του αγιασμού των υδάτων και παρακαλούμε το Πανάγιο Πνεύμα, να αγιάση τα ύδατα.

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Σήμερα, αυτή τη λαμπρή ημέρα, ακούγοντας τα ιερά κείμενα και ζώντας το Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας, ας ευχαριστήσουμε με όλη μας την ψυχή, τον Βαπτισθέντα Κύριο με θερμή πίστι για το ότι κατά την Βάπτισί Του απεκάλυψε σε εμάς τους αμαρτωλούς την Τριαδική Υπόστασι της Θεότητος.

Να Τον ευχαριστήσουμε για την άκρα Ταπείνωσί Του και την άκρα Υπακοή Του. Να Τον παρακαλέσουμε θερμά να μας φωτίση και να μας βοηθήσει κι εμάς να κατανοήσουμε πως οφείλουμε να μάθουμε και να καλλιεργήσουμε την ταπείνωσι και την άνευ όρων υπακοή στο άγιο θέλημά Του.

Να Τον δοξάσουμε, γιατί με την Βάπτισί Του μας απεκάλυψε ότι είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας. Η μαρτυρία του Πατρός ότι ο βαπτιζόμενος δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, αλλά ο Υιός Του ο αγαπητός, δείχνει την Θεότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Και τέλος, με καρδιακή και ολόψυχη ευγνωμοσύνη, να Τον ευχαριστήσουμε για το μυστήριο του βαπτίσματος που μας χάρισε, και στο οποίο μας δέχθηκε.

Χρέος μας, να κρατήσουμε τον χιτώνα που λάβαμε με το βάπτισμά μας αμόλυντο, καθαρό, αγιασμένο, για να αξιωθούμε να ζούμε αιωνίως με τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.

Μετά πατρικών ευχών,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ