ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ-ΑΓΙΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:

«Η προσευχή είναι μέγα αγαθό, εάν γίνεται με ευχάριστη σκέψη, εάν συνηθίσουμε τον εαυτό μας, όχι μόνον όταν λαμβάνουμε, αλλά και όταν δεν λαμβάνουμε, να ευχαριστούμε το Θεό. Διότι ο Θεός άλλοτε μεν δίνει, άλλοτε όμως δεν δίνει, αλλά και τα δύο γίνονται προς ωφέλειά μας...Υπάρχουν δηλαδή περιπτώσεις κατά τις οποίες το να μη λάβεις είναι περισσότερο ωφέλιμο...το να αποτύχουμε στο αίτημά μας, όταν η αποτυχία είναι προς το συμφέρον μας, αυτό είναι επιτυχία!»

«Και αν λοιπόν λάβουμε εκείνα τα οποία ζητήσαμε και αν δεν τα λάβουμε, ας επιμένουμε στο αίτημά μας...»

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος:

1) «Προσευχή είναι...ένωση του ανθρώπου με το Θεό (κοινωνία με το Θεό), συμφιλίωση με το Θεό, μητέρα των δακρύων, καθώς επίσης και θυγατέρα, συγχώρηση των αμαρτημάτων, γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς, τοίχος που μας προστατεύει απο τις θλίψεις, συντριβή των πολέμων, έργο των Αγγέλων,..., εργασία που δεν τελειώνει, πηγή των αρετών, πρόξενος των χαρισμάτων, ...τροφή της ψυχής, φωτισμός του νου, πέλεκυς που χτυπά την απόγνωση, ...διάλυση της λύπης,...μείωση του θυμού, καθρέπτης της πνευματικής προόδου.....»

2) «Πριν απ’  όλα ας βάλουμε στον κατάλογο της δεήσεώς μας την ειλικρινή ευχαριστία. Στη δεύτερη σειρά, την εξομολόγηση των αμαρτιών μας και τη συντριβή της ψυχής μας με συναίσθηση. Και εν συνεχεία ας αναφέρουμε τα αιτήματά μας προς τον Παμβασιλέα. Ο τρόπος αυτός της προσευχής είναι άριστος, όπως απεκαλύφθη σε καποιον από τους αδελφούς απο Άγγελον Κυρίου».

3) «Μη ζητάς να λες πολλά στην προσευχή σου, για να μη διασκορπισθεί ο νους σου, αναζητώντας λόγια. Ένας λόγος τελωνικός εξιλέωσε το Θεό και ένας λόγος πίστεως έσωσε το ληστή. Η πολυλογία στην προσευχή πολλές φορές δημιούργησε στο νου φαντασίες και διάχυση, ενώ αντιθέτως η μονολογία συγκεντρώνει το νου».

4) «Όταν αισθάνεσαι γλυκύτητα ή κατάνυξη σε κάποιο λόγο της προσευχής σου, σταμάτησε σ’  αυτόν, διότι τότε συμπροσεύχεται μαζί μας ο φύλακας Άγγελός μας».

5) «Όταν ξεκινάς να σταθείς ενώπιον του Κυρίου, ας είναι ο χιτώνας της ψυχής σου υφασμένος εξ ολοκλήρου με το νήμα της αμνησικακίας. Ειδεμή τίποτα δεν πρόκειται να ωφεληθείς από την προσευχή».

6) «Τα φαγητά τα νοστιμίζουν με το λάδι και το αλάτι. Και στη προσευχή δίνουν φτερά η ζωή της σωφροσύνης και της αγνότητας και τα δάκρυα».

7) «Άλλο πράγμα είναι ο ρύπος της προσευχής και άλλο ο αφανισμός και άλλο η κλοπή και άλλο ο μώμος. Ο ρύπος είναι το να στέκεσαι ενώπιον του Θεού και να έχεις αισχρές σκέψεις. Ο αφανισμός είναι το να αιχμαλωτίζεται ο νους σου από μάταιες φροντίδες και μέριμνες. Η κλοπή είναι το να πέφτει η σκέψη ανεπαίσθητα σε ρεμβασμό. Και μώμος είναι είναι ο οποιοσδήποτε πειρασμός έρχεται να μας θίξει την ώρα της προσευχής».

8) «Η πίστη έδωσε φτερά στην προσευχή. Χωρίς αυτήν η προσευχή δεν μπορεί να πετάξει στον ουρανό»

9) «Να μη λες, ότι αν και προσευχήθηκες πολύ καιρό, δεν κατόρθωσες τίποτε, διότι ήδη κάτι σπουδαίο κατόρθωσες. Τι αλήθεια υπάρχει ανώτερο από την προσκόλληση στον Κύριο και απο την συνεχή παραμονή σ’ αυτή την ένωση;»

10) «Να προετοιμάζεσαι με την αδιάλειπτο εσωτερική προσευχή, προκειμένου να σταθείς να προσευχηθείς και έτσι σύντομα θα προοδεύσεις (στην προσευχή)»

11) «Εκείνος που ασχολείται με κάτι και το συνεχίζει, ενω σημανε η ώρα της προσευχής, αυτός εμπαίζεται από τους δαίμονες. Διότι αυτό επιδιώκουν οι κλέπτες, ώρα με την ώρα να κλέβουν το χρόνο της προσευχής μας»

12) «Μην αρνήσαι να προσεύχεσαι για κάποια ψυχή (που σου το ζήτησε), έστω και αν δε διαθέτεις καρποφόρα προσευχή. Διότι η πίστη εκείνου που ζήτησε την προσευχή, έσωσε πολλές φορές και εκείνον που προσευχήθηκε και μάλιστα με συντριβή καρδιάς. Μην υπερηφανεύεσαι, εάν προσεύχεσαι για άλλους και εισακούεσαι, διότι η πίστη αυτών ενήργησε, ώστε να εισακουσθεί η προσευχή σου».

13) «Να μη δεχθείς στην προσευχή σου καμμία αισθητή εικόνα και φαντασία, για να μη πλανηθείς και παραφρονήσεις».

14) «Για κάθε αίτημα η πληροφορία εμφανίζεται στην προσευχή. Πληροφορία είναι η απαλλαγή απο την αμφιβολία. Πληροφορία είναι η βεβαία και ασφαλής φανέρωση ενός αγνώστου πράγματος»

15) «Το Άγιο Πνεύμα ονομάζεται και «πυρ καταναλίσκον» και «φως φωτίζον». Γι’  αυτό μερικοί όταν εξέρχονται από την προσευχή, είναι σαν να εξέρχονται από  φλογισμένο καμίνι, αισθανόμενοι συγχρόνως μία ελάφρωση και ένα καθαρισμό από το ρύπο και το βάρος της αμαρτίας. Και άλλοι πάλι αισθάνονται σαν να φωτίσθηκαν με φώς και σαν να φόρεσαν τη διπλοΐδα της ταπεινώσεως και της αγαλλίασης. Όσοι εξέρχονται από την προσευχή τους χωρίς να αισθάνονται καμμία από τις δύο αυτές ενέργειες, αυτοί προσεύχονται όχι πνευματικά, αλλά σωματικά για να μην πω Ιουδαϊκά».